2 april 2015
2 april 2015
Vandaag ben ik in het Shell Houston Open begonnen als voorbereiding op The Masters. Maar ik kom hier natuurlijk niet alleen om te oefenen, ik wil net als elk toernooi dat ik speel zo hoog mogelijk eindigen.
Over mijn eerste ronde ben ik absoluut niet tevreden. Ik maak gewoon te veel domme fouten en geef daarmee veel te veel slagen weg. Het begin was nog oké met een birdie op de par-5 dertiende (ik begon op hole 10) en verder parren de eerste negen. Maar op hole een sla ik vanaf midden fairway een slecht ijzer-9 te ver van de vlag en maak ik een 3-putt voor een bogey. Dat is gewoon onnodig want een ijzer-9 hoor je binnen vier meter van de vlag te slaan.
Hole acht is de andere hole waar ik twee, misschien wel drie slagen weggeef. Ik sla een spetter van een drive midden op de fairway, maar mijn ijzer-3 naar de green pull ik iets waardoor hij links de bunker in gaat. Niet de meest ideale plek met de vlag rechtsachter en water zes meter voorbij de hole.
Maar het bunkerschot wat ik daar sla is echt de domste bal die je kan slaan. Ik raak 'm dun en sla hem midden het meer in: double bogey.
Dit zijn fouten die gewoon niet mogen en daardoor eindig je vandaag weer niet onder par en loop je met een klote gevoel de baan af.
Met een sterk slot ben ik op een prima elfde plaats geëindigd in de Porsche Singapore Classic.
Tijdens de twee toernooien in Zuid-Afrika was mijn vorm allesbehalve top maar ik zie nu wel weer progressie en heb alle vertrouwen voor de volgende toernooien.
Na een slechte week in Bahrein met de nodige ongemakken speelde ik een stuk beter in Qatar maar het einde stemde me niet tevreden.