20 december 2018
20 december 2018
Omdat ik dit jaar veel toernooien heb moeten missen ben ik op de wereldranglijst afgezakt naar een plek buiten de top-100. Het eerste doel is natuurlijk heel snel terug in de top-100 en dan door richting de top-50, dan speel je sowieso alle majors en de World Golf Championships. Ik heb op plek 28 gestaan, dus ik weet wat er mogelijk is.
Ik train deze winterweken vooral veel fysiek. Uit een 3D test kwam naar voren dat mijn linker bilspier te weinig actief is, waardoor mijn houding in de set-up niet optimaal is. Dat behoeft dus wat extra aandacht, maar het gaat om details. Dat geldt ook voor het werk aan mijn swing. In 2013 had ik een heel goed jaar met twee toernooioverwinningen en was mijn swing top. De videobeelden die mijn coach Phil Allen en ik hebben van die 2013-swing is onze bleuprint, daar werken we altijd naar toe. Ook dan gaat het dus om details, want mijn swing wijkt nooit heel erg van die bleuprint af. Ik heb een technisch vrij eenvoudige en makkelijk te herhalen swing. Ik draai met mijn grote spieren, ben daardoor niet erg afhankelijk van timing om de bal goed te slaan. Het voordeel is dat ik niet uren ballen hoef te slaan op de range om mijn swing te onderhouden. Ik sla de bal niet zo ver als sommige andere spelers, maar ik raak wel heel veel fairways en greens.
Ook in het Genesis Championship in Korea speelde ik goed, maar ook nu weer net teveel fouten om voor de titel te kunnen gaan op zondag.
Zesde in India. Mijn spel voelt heel goed en ik kijk erg uit naar de laatste drie toernooien.
De Alfred Dunhill Links en het Spaans Open, twee toernooien met verschillende gezichten maar ook overeenkomsten.