6 septemer 2020
6 septemer 2020
Valderrama is zoals bekend een van mijn lievelingsbanen, maar het is ook een erg moeilijke baan waar je in vorm moet zijn, als dat niet het geval is schiet je score omhoog. Dat was bij mij deze week helaas het geval. In de aanloop naar het Andalucia Masters voelde mijn swing beter dan de weken ervoor, in het toernooi ging het helaas weer heel erg moeizaam en werd het vooral een gevecht tegen mezelf. Ik miste veel te veel fairways, en vanuit de rough heb je geen controle naar de kleine en snelle greens. Met de harde wind erbij wordt het dan helemaal lastig. Ik haalde vrijdag met hangen en wurgen nog net de cut, maar daar is eigenlijk alles mee gezegd. In het weekend was het weer ploeteren met twee ronden 75. Ik blijf altijd knokken voor iedere slag, maar er zat gewoon niet meer in dit keer dan een totaal van +14.
Alles bij elkaar een week om snel te vergeten, al was het wel erg leuk om mijn vriendin Melanie aan de tas te hebben. Hoe slecht ik ook speelde en mopperde, Mel bleef positief en dat heeft me zeker geholpen om in ieder geval de cut te halen. Komende week in de Portugal Masters met Mel opnieuw als caddie hoop ik dat mijn spel na een paar dagen hard trainen weer een stuk beter aanvoelt.
Ook in het Genesis Championship in Korea speelde ik goed, maar ook nu weer net teveel fouten om voor de titel te kunnen gaan op zondag.
Zesde in India. Mijn spel voelt heel goed en ik kijk erg uit naar de laatste drie toernooien.
De Alfred Dunhill Links en het Spaans Open, twee toernooien met verschillende gezichten maar ook overeenkomsten.