Ik ben het Turkish Airlines Open begonnen met een ronde 72, level par. Dit toernooi is de eerste van vier toernooien in de Final Series van de European Tour, die het slot van het seizoen betekenen. We spelen op de Montgomerie Maxx Royal in Belek, Turkije. De baan ligt er iets minder bij dan de afgelopen jaren, maar de omstandigheden vandaag waren uitstekend: 25 graden en een zuchtje wind.
Wat zal ik zeggen van mijn ronde van vandaag? Het is weer hetzelfde verhaal als de afgelopen tijd: ik speel niet slecht, maar de score is gewoon niet goed. Mijn chippen was vandaag beneden niveau, dat is ook meteen de reden van mijn eerste bogey op hole dertien. Ik sla op die par-5 mijn tweede slag vlak voor de green, maar sla mijn pitch over de green heen. De chip terug is ook niet goed en twee puts later staat er een bogey op je kaart, terwijl het eigenlijk een birdie had moeten zijn.
Op hole zestien maak ik een birdie door een putt vanaf vier meter te holen en daarna speel ik best goed en geef ik mezelf flink wat kansen. Op de par-5 vierde sla ik mijn tweede tot 5 meter en mis ik net mijn birdieputt. Daarna mis ik echter twee keer een parputt van anderhalve meter waardoor er weer twee bogeys op mijn kaart staan. Gelukkig sla ik op hole acht mijn ijzer-5 tot binnen een meter voor birdie, maar toch heb je weer het gevoel dat je er niet uit hebt gehaald wat erin zat.
Natuurlijk is het frustrerend dat dit al weken op rij gebeurt, maar je moet wel positief blijven, al is dat soms ook wel lastig. Er moet toch op een gegeven moment een omslagpunt komen. Ik werk hard aan de dingen die niet goed gaan, dus daar ligt het niet aan. Als ik in Nederland ben werk ik met Phil intensief aan mijn spel en daardoor weet ik ook als hij er niet is precies wat ik moet doen. Janni weet dat ook allemaal en die helpt me daar aan herinneren als dat nodig is.
Vertrouwen
Het belangrijkste is dat ik vertrouwen blijf houden in mijn eigen spel. Op een gegeven moment komt er dan een ronde dat het wel lukt en dan vallen de ballen wel. Dit is dus ook nog niet een verloren seizoen. Soms gaat het gewoon wel eens iets minder, dat is nou eenmaal topsport. Als je in een van deze laatste toernooien goed presteert kan je seizoen toch weer wat glans krijgen.
In de tweede ronde ga ik nog wat eerder van start dan vandaag en dat is prettig, want dan heb je nog iets minder last van de spikemarks. Als ik dan ook de par-5'en wat beter ga spelen, kan je stappen maken.
Morgen gaan we los!
