Vorige week heb ik mijn rust gepakt en had ik een aantal sponsorverplichtingen in verband met het KLM Open dat er weer aan komt. Het was matig weer in Nederland dus ik heb niet heel veel getraind. Ik wil niet te veel spelen en moe zijn voordat het toernooi begint. Ik heb gister een paar holes gespeeld en vandaag 14. Morgen speel ik negen holes en pak ik net zoals de afgelopen dagen nog wat trainingsuren met mijn coach Phil Allen die hier ook aanwezig is.
Royal Birkdale
De baan is mooi en de greens rollen ook goed. In de oefenrondes die ik tot nu toe heb gespeeld stond er niet een extreem harde wind en was het prachtig weer met veel zon. De voorspellingen voor woensdag en de speeldagen zien er niet zo goed uit met regen en een hardere wind uit een andere richting. Dan heb je direct een baan die totaal anders speelt. In The Open is het daarom ook niet onbelangrijk dat je een goede starttijd en 'draw' hebt en niet alleen in slecht weer speelt. Je moet gewoon goed spelen, maar als je een top 30 notering wilt halen moeten dat soort dingen wel meezitten. Daar ben je gewoon van afhankelijk en hoort bij The Open.
De rough van Royal Birkdale is niet extreem hoog en zwaar. Vaak kom je aan één kant van de fairway nog wel redelijk weg als je niet scherp bent van de tee. Het gaat er dus om dat je aan de goede kant mist. Toch doe je dat hier liever niet omdat je van de fairway een betere spincontrole hebt met je slagen naar de green. Als je in de rough ligt en je slaat met de wind mee is het heel moeilijk om de bal op tijd te laten stoppen. Toch geeft deze linksbaan ook wel mogelijkheden, omdat je altijd wel een slag naar de green hebt. Er staan geen bomen in de weg en er is niet één manier om de green aan te spelen. Op de meeste banen die we spelen is het target golf en moet je de bal naar de hole laten vliegen, maar hier kan je de bal ook laag spelen of zelfs naar de green laten rollen.
De eerste negen van Royal Birkdale zijn pittig, want er zitten geen holes tussen waar je echt makkelijk kunt scoren. Die holes waar je een slag kunt terugpakken komen pas op de tweede negen. De baan hier in Southport is par-70 en de eerste par-5 krijg je pas op de 15de. Dat is een hole die je kunt halen als je geen wind tegen hebt. Dat is ook zo voor de par-5 17de, een andere hole waar je kunt scoren.
Mentale uitdaging
Linksgolf is voor mij vooral een mentale uitdaging omdat ik het moet accepteren als het niet mee zit. Jezelf opwinden is sowieso niet goed, voor niemand, maar in dit soort weken geldt dat extra. Op andere banen raak je de bunker wel of niet. Hier kan je met een slechte kick of bounce alsnog heel hard gestraft worden. Als je niet bent opgegroeid op linksbanen is het iets dat je moet leren. Kijk naar de Amerikanen die succesvol zijn geweest in The Open. Bijvoorbeeld Phil Mickelson, die heeft het ook moeten leren en won in 2013.
Ik praat er ook met mijn mental coach Chris over dat het belangrijk is om rustig te blijven als je een bogey maakt. Als je gaat forceren en te veel wilt loop je zo tegen een dubbele bogey of erger aan. Het is een open deur en het zijn dingen die je weet, maar het is makkelijker gezegd dan gedaan. Op de ene dag lukt het wel om geduld op te brengen, en op de andere dag totaal niet. Gelukkig ben ik nog jong en kan ik dat leren, maar als ik de rest van mijn leven nog maar een baan mag spelen, dan zal het geen linksbaan zijn. Dat is mijn persoonlijke voorkeur, en daar ben ik altijd eerlijk over geweest, maar dat betekent niet dat ik hier niet kan scoren. Ik heb in het verleden goed gespeeld op Carnoustie in het Dunhill Links en ook op andere linksbanen goede resultaten behaald. Je moet in positie blijven en heel zorgvuldig zijn in het uitkiezen van je momenten om aan te vallen. Als de putts ook willen vallen kan het een mooie week worden!
Tijdens de twee toernooien in Zuid-Afrika was mijn vorm allesbehalve top maar ik zie nu wel weer progressie en heb alle vertrouwen voor de volgende toernooien.
