Zoals jullie ongetwijfeld hebben meegekregen heb ik me in de eerste ronde van het Porsche European Open in Hamburg na vijf holes teruggetrokken. Tegen de Tour gaf ik een rugblessure op als oorzaak, dat leek me op dat moment even handiger, maar de werkelijkheid is anders. Ik ben op dit moment mentaal gewoon niet in staat om topgolf te spelen en daar wil ik niet omheen draaien. Aan de ene kant heb ik spijt dat ik in Duitsland van de baan ben gelopen, want ik haat opgeven. Maar ik weet dat het de enige juiste beslissing was. Ik moest mezelf in bescherming nemen na drie ballen achter elkaar in het water. Ik stond op het punt uit woede en frustratie met mijn hand heel hard tegen een boom te slaan, gelukkig heb ik mezelf nog net kunnen inhouden en ben ik op tijd gestopt.
Knoop
Waar ik precies last van heb vind ik lastig om de vinger op te leggen. Buiten de golfbaan heb ik het juist heel erg naar mijn zin. Ik ben gelukkig, ga over een paar maanden trouwen, daar kijk ik naar uit. Maar op de golfbaan ben ik al een tijd niet de Joost Luiten die ik wil zijn. De mindere prestaties helpen niet, maar er is gewoon meer aan de hand. Ik mis op de golfbaan de energie, krijg het op de een of andere manier niet rond in mijn hoofd, raak heel snel gefrustreerd. Misschien is het een soort burn-out of noem het een golfdepressie. Ik hoor al een tijdje verhalen dat Joost Luiten wel klaar is met topgolf, dat ik er de brui aan wil geven. Het tegendeel is waar. Ik ben misschien wel meer gemotiveerd dan ooit tevoren, train juist heel hard om terug te komen aan de top. Maar mentaal zit ik met mezelf in de knoop en dat speelt al geruime tijd. Voorlopig neem ik daarom afstand van het golf. Of dat twee weken is, twee maanden of misschien nog wel langer, ik kan er op dit moment niets zinnigs over zeggen.
Schaamte
Na die slechte derde ronde in het Dutch Open zei ik tegen de pers dat ik me schaamde voor mijn spel. Zo voelde het ook echt op dat moment. Ik schaam me niet voor wat ik nu voel. Ik weet dat veel mensen dit soort periodes meemaken in hun leven en dat geldt zeker voor golfers op de Tour. De meeste verhalen komen niet naar buiten, maar geloof me, heel veel collega’s van mij kampen of kampten met soortgelijke problemen. Daarna zijn die mannen meestal weer sterk teruggekomen op de Tour. Dat ben ik ook heilig van plan, maar ik ga pas weer toernooien spelen als ik er helemaal klaar voor denk te zijn. Ik wil jullie bedanken voor de steun en zodra er aanleiding toe is horen jullie weer van mij.
