2 april 2015
2 april 2015
Vandaag ben ik in het Shell Houston Open begonnen als voorbereiding op The Masters. Maar ik kom hier natuurlijk niet alleen om te oefenen, ik wil net als elk toernooi dat ik speel zo hoog mogelijk eindigen.
Over mijn eerste ronde ben ik absoluut niet tevreden. Ik maak gewoon te veel domme fouten en geef daarmee veel te veel slagen weg. Het begin was nog oké met een birdie op de par-5 dertiende (ik begon op hole 10) en verder parren de eerste negen. Maar op hole een sla ik vanaf midden fairway een slecht ijzer-9 te ver van de vlag en maak ik een 3-putt voor een bogey. Dat is gewoon onnodig want een ijzer-9 hoor je binnen vier meter van de vlag te slaan.
Hole acht is de andere hole waar ik twee, misschien wel drie slagen weggeef. Ik sla een spetter van een drive midden op de fairway, maar mijn ijzer-3 naar de green pull ik iets waardoor hij links de bunker in gaat. Niet de meest ideale plek met de vlag rechtsachter en water zes meter voorbij de hole.
Maar het bunkerschot wat ik daar sla is echt de domste bal die je kan slaan. Ik raak 'm dun en sla hem midden het meer in: double bogey.
Dit zijn fouten die gewoon niet mogen en daardoor eindig je vandaag weer niet onder par en loop je met een klote gevoel de baan af.
Het Schots Open en The Open hebben met twee gemiste cuts niet gebracht waarop ik had gehoopt. Vooral de putter liet me in de steek.
De week begon heel mooi met de positieve uitkomst van de rechtszaak tegen NOC*NSF, maar ik merkte wel dat de energie en de focus daardoor minder waren in het BMW International Open.
Een vijftiende plaats in het KLM Open is een redelijk resultaat, maar wat mij vooral zal bijblijven was de steun van het publiek.