Op dag 2 van de het US Open was ik na zeven holes +2 door bogeys op hole 4 en hole 7. Dat is natuurlijk niet wat je wilt, maar ik ben heel kalm gebleven. Ik speelde namelijk helemaal niet slecht, alleen wilde er tot dat moment geen putt vallen en twee keer was ik uit positie van de tee. Dan ga je op een baan die zo moeilijk is als Chambers Bay bogeys maken, dat weet je. Ik ben ondanks die bogeys heel geduldig gebleven. Ik sloeg goede ballen, ik wist dat er vanzelf kansen zouden komen. Ik maakte birdies op hole 10, 15 en 16. Gelukkig vielen de putts op de tweede negen holes wel en ik heb de fouten van mijn scorekaart weten te houden. Ik moet zeggen dat ik heel blij was met een ronde -1. De baan was vandaag nog moeilijker dan in de eerste ronde vond ik. De holes speelden langer en de vlaggen stonden moeilijker. Maar ik vond het wel een eerlijke test. Als je goed speelt kun je birdies maken en op sommige holes is par gewoon een heel goede score. Op deze baan hoef je niet tien putts te maken, een paar putts in de hole stoppen dan sta je op -3 en doe je bovenin mee. Ik sta er nu halverwege het toernooi heel goed voor, maar ik reken me zelf absoluut niet rijk. Ik bekijk het van dag tot dag, er is nog heel veel golf te spelen. In de derde ronde is het zaak weer hetzelfde te doen als de eerste twee dagen: de fairways raken en op de greens aan de goede kant van de hole komen, alleen dan kun je hier scoren. Iedere hole kan per dag heel anders spelers omdat er van andere tees wordt afgeslagen. Het is dan zaak steeds de juiste manier te vinden om bepaalde holes te spelen. En als je een keer een bogey maakt kalm blijven en het accepteren. Op die manier ben ik tot deze positie gekomen en zo moet ik ook de komende twee dagen spelen.
