22 november 2015
22 november 2015
De laatste ronde van het Tour Championship was misschien wel typerend voor het seizoen. Ik kreeg halverwege de ronde kramp in mijn rug. In de backswing viel het nog wel mee, maar ik had moeite de swing goed af te maken. Het speelt niet lekker natuurlijk als je steeds het gevoel hebt dat er een pijnscheut aankomt als je goed doordraait Dat was vervelend, want na mij goede spel gisteren wilde ik het toernooi hier in Dubai graag goed besluiten. Nu kwam ik niet verder dan een ronde 73. Met -6 word ik uiteindelijk gedeeld 31ste.
Die rug was hinderlijk maar eerlijk is eerlijk, ik maakte ook weer net te veel fouten. Dat is ook het verhaal van dit seizoen: ik maak meestal genoeg birdies maar ook te veel bogeys. Dat scheelt gauw een of twee slagen per ronde en dat is een enorm verschil over een heel toernooi.
Die foutjes moeten er dus uit en ik ben vol vertrouwen dat dat ook gaat lukken. Ik heb zin om te spelen, daarom ga ik ook meteen door naar Zuid-Afrika waar het nieuwe seizoen donderdag al weer begint. Het Alfred Dunhill Championship wordt gespeeld op Leopard Creek. Een geweldige golfbaan ontworpen door Gary Player aan de rand van het Kruger Park.
Ik heb dat toernooi daar eerder gespeeld en er ook een hole-in-one gemaakt die me een mooie Audi opleverde. Ik ga er van uit dat die rug snel weer goed is en dan sta ik donderdag in Zuid-Afrika vol vertrouwen op de tee. Het goede spel is echt heel dicht bij, dat heb ik deze week in Dubai ook weer gemerkt.
In het Frans Open was geen onderdeel van mijn spel echt goed en op een lastige baan ga je dan ruim de cut missen.
Het Iers Open en vooral het BMW PGA Championship, twee grote toernooien, hebben niet gebracht waar ik op hoopte.
Een bijzondere week in Zwitserland met een heel slecht begin donderdagochtend maar uiteindelijk een mooie zesde plaats op zondag.