30 januari 2016
30 januari 2016
Ik stond er na vijftien holes in de laatste ronde van de Qatar Masters goed voor. Met vier birdies en een bogey was ik -3 voor de dag, gewoon sterk want er stond weer flink veel wind. Op hole 16 ging het helaas mis. Mijn afslag stuit via een rots het water in en ik maak daar een bogey. Par op 17 was prima maar op hole 18 laat ik het nog een keer liggen. Goede drive, prima tweede slag en putten van een meter of veertien voor eagle. De greens zijn vrij langzaam op de Doha GC, ook omdat ze door de harde wind niet heel kort gemaaid worden. Ik laat mijn putt twee meter te kort en mis de volgende voor birdie. Ik teken uiteindelijk voor een ronde 70 en eindig met -7 totaal net buiten de top-10.
Dat einde van de ronde was echt balen. Hole 16 is een korte par-4 waar heel veel birdies worden gemaakt. Ik speel die hole in +1 deze week. Als ik vandaag birdie maak op 16 en twee putts op 18 voor birdie eindig ik gewoon weer in de top-5. Maar goed, aan als heb je niets en ik maak zelf die fouten. Ik liep daardoor met een heel zuur gevoel de green af van hole 18. Op de wereldranglijst zal ik een beetje stijgen, maar er had veel meer winst in gezeten als ik die laatste drie holes beter had gespeeld.
Het positieve is natuurlijk wel dat ik gewoon heel goed sta te spelen. Volgende week in Dubai een nieuwe kans. Wat ook goed gaat is de samenwerking met caddie Sponge. Het is een heel relaxte en rustige man, ik ben absoluut tevreden over de samenwerking. Sponge zal in ieder geval ook na Dubai aan de tas blijven.
Het Schots Open en The Open hebben met twee gemiste cuts niet gebracht waarop ik had gehoopt. Vooral de putter liet me in de steek.
De week begon heel mooi met de positieve uitkomst van de rechtszaak tegen NOC*NSF, maar ik merkte wel dat de energie en de focus daardoor minder waren in het BMW International Open.
Een vijftiende plaats in het KLM Open is een redelijk resultaat, maar wat mij vooral zal bijblijven was de steun van het publiek.