7 juni 2017
7 juni 2017
Het golfjaar 2017 heeft tot op heden niet gebracht wat ik had gehoopt en verwacht. Ik heb tien toernooien gespeeld, één cut gemist, ben meestal zo rond plek 20 en 30 geëindigd, en heb net pas de eerste top-10 notering behaald (Lyoness Open).
Mijn spel is zeker niet slecht, maar het is te vaak net niet goed genoeg om op zondag bovenin mee te doen. Het BMW PGA Championship op Wentworth was in zekere zin typerend voor hoe het dit jaar tot dusverre is gegaan. Na drie ronden alle kans om in de top-10 te finishen, maar dan een zwakke laatste ronde waarin ik veel te veel fairways en greens mis. Een 24ste plaats in een sterk bezet toernooi als het BMW PGA is op zich niet slecht, maar ik wil natuurlijk veel meer. Die betere prestaties gaan er ook zeker komen, daar twijfel ik niet aan. Mijn 7e plek in Oostenrijk bevestigt dit, ook al is dit een wat lager gedoteerd en minder sterk bezet toernooi.
Het is wel zaak mijn swing snel weer helemaal op orde te krijgen, want er was een klein foutje ingeslopen (zie filmpje). Je weet nooit hoe lang het duurt voor zo’n foutje er weer uit is, maar ik ga er van uit dat het probleem met heel hard werken snel is verholpen. De komende periode speel ik bijna allemaal grote toernooien waarin veel punten zijn te verdienen voor de diverse rankings. Met een paar goede resultaten kan ik snel stijgen op de wereldranglijst. Ondanks de wat tegenvallende eerste paar maanden ben ik nog steeds heel optimistisch, er gaat zeker nog wat te vieren zijn dit jaar. En toch had ik ook al wat te vieren dit jaar: het landskampioenschap van Feyenoord. Ik was die zondag gelukkig in Rotterdam en heb de wedstrijd in het centrum van de stad op een groot scherm met vrienden bekeken. Super dat ik daar bij kon zijn. Als Feyenoord-supporter mag je een kampioenschap sowieso niet missen, want bij ons weet je nooit hoeveel jaar het duurt tot een volgende titel!
Het golfseizoen in Nederland is voor jullie natuurlijk ook in volle gang. Geniet van het spelen en bedankt weer voor alle steun de afgelopen maanden – ook als het eens wat minder gaat!
Het was weer een heel mooi KLM Open maar natuurlijk had ik op meer gehoopt dan een 21ste plaats.
In het weekend was de koek op in het Italiaans Open, mentaal was ik te vermoeid om nog goed te kunnen scoren. Nu even rust en dan het KLM Open!
In het Korea Championship ben ik derde geworden en met dat resultaat ben ik heel tevreden want ik was niet bepaald in topconditie.