Kleine kans op KLM Open
Kleine kans op KLM Open
Toen ik een maand geleden werd geopereerd ging ik er van uit dat de revalidatie gauw drie tot vier maanden zou gaan duren. Ik hoopte voor het eind van dit jaar nog een toernooi te kunnen spelen. Nu het gips is verwijderd ben ik veel optimistischer. Mijn pols voelt zo goed dat ik me toch maar heb ingeschreven voor het KLM Open. De kans dat ik kan spelen is natuurlijk niet groot, maar ik wil alle opties open houden. Ik heb totaal geen pijn aan mijn pols, maar mijn pols voelt natuurlijk nog wel stijf, dat is logisch na een paar weken gips. Die stijfheid gaat vanzelf weg door de pols te bewegen en oefeningen te doen om de spieren en pezen op te rekken.
Ik heb al weer geputt en chips geslagen, dat ging prima. Begin volgende week begin ik weer met echt trainen. Ik moet van de arts zelf aanvoelen wat wel en niet kan, tot hoe ver ik kan gaan. De pezen en spieren waren niet beschadigd, bij de operatie is alleen wat verdikking bij het bot weggehaald, daarom kan het herstel snel gaan. Het is nu vooral een kwestie van de kracht weer terugkrijgen en afwachten of ik een terugslag krijg. Dat kan altijd, dan is er geen man overboord en speel ik het KLM Open sowieso niet. Als het herstel heel snel gaat is er een kans dat ik wel speel. Nogmaals, die kans is niet groot, maar onmogelijk is het niet. Ik zal een week voor het toernooi in overleg met de arts en mijn team een beslissing nemen. Ik blijf jullie uiteraard op de hoogte houden.
Tijdens de twee toernooien in Zuid-Afrika was mijn vorm allesbehalve top maar ik zie nu wel weer progressie en heb alle vertrouwen voor de volgende toernooien.
Na een slechte week in Bahrein met de nodige ongemakken speelde ik een stuk beter in Qatar maar het einde stemde me niet tevreden.
Over de eerste twee toernooien dit jaar kan ik niet ontevreden zijn alleen moet het putten wel een stuk beter om echt bovenin mee te doen