31 augustus 2019
31 augustus 2019
Ik heb vandaag te veel birdiekansen laten liggen. Eigenlijk is dat het verhaal. Mijn ballstriking was prima in orde, maar het was gewoon zo’n ronde waarin de putts niet wilden vallen. Ik kan ze zo opnoemen. Op 1 eentje van vijf meter, op 2 van drie meter en op 6 van twee meter en van hole 9 tot en met 11 zo rond de drie meter. Dat was best wel frustrerend. Daar kwam nog bij dat ik twee keer een drieputt nodig had. Op hole 7 stond ik te putten voor eagle, maar loop je met een par van de green af. En op 15 mis ik een korte putt van minder dan een meter voor par.
Dat mag niet gebeuren natuurlijk. Maar dit overkomt je weleens. Bij die bogey op 12 zat dan nog wel een beetje pech bij. Ik sla de bal midden fairway, maar eindig in een zanddivot. Niet wat je wil en dat je met een sandwedge over water moet slaan. Ik land daar over de green en maak de putt van twee voor par niet. Gelukkig vielen er aan het einde van de ronde nog wat birdies, op 16 en 17 zelfs van net buiten de green. Was mooi geweest als dat op 18 op vijf meter van de hole ook nog was gelukt, maar dat zat er niet in. Die lage ronde zit er in hier en als morgen de putts wel vallen, ziet mijn kaart er hopelijk heel anders uit.
Lees meer over het toernooi op GOLF.NL
In een groot toernooi als het BMW PGA Championship op de veertiende plaats eindigen is natuurlijk een mooi resultaat.
Het Iers Open op de K-Club was met duizenden toeschouwers een geweldig mooi toernooi en mijn twaalfde plaats was een mooi resultaat.
Spelen op de baan van de Crans-sur-Sierre Golfclub is altijd prachtig en met een vijfde plaats in de Omega European Masters werd het helemaal een mooie week.