29 juni 2019
29 juni 2019
Vijf birdies maken op Valderrama is goed, maar met zo veel bogeys op de kaart, ga je hier niet onder par. Ik begon met een birdie op 1, na een goede wedge op twee meter. Op drie volgde een bogey na een ijzer 7 net over de green. Op 5 sla ik een wedge metertje over de green en zag ik de bal niet eens meer liggen, zo diep in het gras. Ook daar geen up en down. Daarna had ik op 8, 9 en 11 goede kans op birdie, waarvan er twee vallen. Op de overige holes waar ik bogey maakte, was het soms ook echt net niet. Bleef de bal op de lip van de hole liggen. Eigenlijk alleen op 14 pakte ik een bogey door een drieputt. Toen kwam de stoom even uit mijn oren.
Met een birdie op 17 vocht ik me toch weer een beetje terug. Een goede drive en goed ijzer 4 net links van de vlag en twee goede putts. Maar op 18 geef ik mezelf dan weer een dreun om de oren: ik pull mijn drive, sla mijn ijzer 8 links over de green en weer geen up en down. Dan kom je toch echt weer met een rotgevoel de baan af. Voor mijn gevoel speel ik beter dan mijn scores weergeven en dat laatste is eigenlijk kort samen te vatten: te veel domme bogeys...
.Leaderboard. Lees meer over het toernooi op GOLF.NL
Het Schots Open en The Open hebben met twee gemiste cuts niet gebracht waarop ik had gehoopt. Vooral de putter liet me in de steek.
De week begon heel mooi met de positieve uitkomst van de rechtszaak tegen NOC*NSF, maar ik merkte wel dat de energie en de focus daardoor minder waren in het BMW International Open.
Een vijftiende plaats in het KLM Open is een redelijk resultaat, maar wat mij vooral zal bijblijven was de steun van het publiek.