26 november 2019
26 november 2019
Ik ben in het DP World Tour Championship, het laatste toernooi van het seizoen, gedeeld twintigste geworden. In een veld met de top-50 van de Race to Dubai aan de start is dat natuurlijk niet slecht. Maar het is ook een resultaat dat kenmerkend is voor het afgelopen seizoen. Veel cuts gehaald, vaak in de top-20 geëindigd , zes keer ook in de top-10, maar geen enkele keer echt meegedaan om de overwinning. Mijn beste resultaat behaalde ik meteen in het eerste toernooi van het jaar, een derde plaats in Abu Dhabi. Dat was in een groot Rolex Series toernooi heel goed, maar ik eindigde daar sterk met een laatste ronde 65, in de buurt van winnen kwam ik niet. Twee weken later werd ik zesde in Saoedie-Arabië en in het volgende toernooi, het World Golf Championship in Mexico, eindigde ik als tiende.
Dat was een veelbelovend begin van het jaar, maar ik heb het niet echt door weten te trekken. In veel toernooien drie goede ronden in plaats van vier, en dan wordt winnen op de European Tour heel lastig. De absolute topvorm heb ik dit jaar te weinig gehad. In het eerste deel van het jaar was het putten niet goed, de laatste tijd was het op de greens veel beter maar toen was het lange spel weer wat minder. In de Race to Dubai ben ik uiteindelijk 25ste geworden en op de wereldranglijst sta ik nu op de 82ste plaats. Zeker niet slecht, maar ook niet top en uiteraard wil ik in 2020 beter, de top-50 van de wereld blijft een belangrijk doel. Ik ga het afgelopen seizoen nog uitgebreid evalueren met mijn team, maar ik heb op dit moment niet het gevoel dat ik grote veranderingen moet doorvoeren om die stap omhoog te maken. Ik ben sowieso altijd bezig om te kijken wat beter kan, daarom ben ik onlangs ook met mental-coach Karl Morris gaan werken. Het gaat om kleine dingen, op alle onderdelen van het spel een fractie beter worden maakt een wereld van verschil en dat zit er absoluut in.
Erg positief is dat ik heel het jaar fit ben geweest. Als topgolfer heb je altijd wel pijntjes, maar ik heb geen noemenswaardige blessures gehad. Helaas was de tank zondag in de laatste ronde in Dubai wel leeg. Ik begon die laatste ronde nog goed, maar na een hole of negen wilde mijn lichaam niet meer en toen kwamen de bogeys. Ik ben blijven vechten, maar fysiek was het gewoon op. Vier weken achtereen grote toernooien spelen met reizen van China naar Turkije naar Zuid-Afrika en dan door Dubai is heel pittig. Op mijn allerlaatste hole van het jaar, de par-5 18de van de Earth Course van Jumeirah, perste ik er op mijn tandvlees nog wel een eagle uit. Met mijn rescue sloeg ik een perfecte bal op een meter van de hole en ik maakte de putt, dat was een lekker einde van het seizoen.
Ik ben nu thuis en tot half december ga ik vooral rust pakken. Daarna ga ik een paar dagen naar Zuid-Spanje om met mijn coach Phil Allen te trainen. Rond kerst en oudjaar zal ik nog kort met vakantie gaan, daarna begint de voorbereiding op het nieuwe seizoen. Mijn eerste toernooi zal het Abu Dhabi Championship zijn dat op donderdag 16 januari begint. Ik weet honderd procent zeker dat ik op dat moment weer sta te trappelen om te spelen, maar nu kijk ik er na een lang seizoen naar uit de clubs even niet aan te raken.
Het Iers Open en vooral het BMW PGA Championship, twee grote toernooien, hebben niet gebracht waar ik op hoopte.
Een bijzondere week in Zwitserland met een heel slecht begin donderdagochtend maar uiteindelijk een mooie zesde plaats op zondag.
In de Czech Masters speelde ik weer niet slecht, maar het is nog steeds wachten op mijn eerste top 10 van het seizoen.