14 april 2021
14 april 2021
Het is altijd fijn om terug te zijn op een golfbaan waar je in het verleden succesvol bent geweest. Dat geldt in mijn geval zeker voor de Diamond Coutry Club waar we deze week het Oostenrijks Open spelen. Op die baan won ik in 2013 het Lyoness Open, twee keer werd ik derde en nog een paar keer ben ik in de top-10 geëindigd. Je kunt dus wel stellen dat deze baan op een kilometer of zestig van Wenen mij goed ligt. Dit jaar is er wel een groot verschil met voorgaande jaren toen we het toernooi in de zomer speelden. Deze week stond eigenlijk het Portugal Masters op het schema, maar vanwege de coronapandemie is dat toernooi geannuleerd, hopelijk wordt het later dit jaar alsnog gespeeld. De European Tour heeft heel knap in korte tijd het Oostenrijks Open als vervangend toernooi weten te organiseren en dus zijn we nu half april op de Diamond Country Club.
Het is officieel voorjaar, maar daar merk je hier weinig van! Dinsdag toen ik 9 holes speelde was het net een paar graden boven nul, er stond flink wat wind en het regende. Ik sla mijn drives gemiddeld zo’n 270 meter, nu kwam ik vaak niet verder dan 240 meter. In de kou en de regen vliegt een golfbal stukken minder ver en een paar lagen kleding om een beetje warm te blijven helpt niet echt om soepel te swingen. De weersvoorspelling voor de komende dagen is iets beter, maar warm gaat het hier niet worden. Eigenlijk is deze tijd van het jaar te vroeg voor een toernooi in Oostenrijk, maar als spelers klagen we zeker niet want we zijn blij dat er deze week een toernooi gespeeld kan worden. In de zomer is de baan hard en droog, dan krijg je veel rol. Nu spelen de holes veel langer maar de conditie van de baan vind ik eigenlijk opmerkelijk goed. Het gras groeit nog niet echt goed, er is daarom nauwelijks rough, maar de fairways en de greens zijn prima. Ook al speelt de baan nu anders dan in de zomer, vanwege mijn goede prestaties in voorgaande jaren heb ik toch veel vertrouwen in een goed resultaat deze week.
Ik heb Martin Gray weer terug aan de tas als caddie. Met Martin won ik hier in 2013 het Lyoness Open. Afgelopen weekend was Martin in Nederland, hebben we The Dutch gespeeld en getraind zodat hij mijn spel weer heeft leren kennen. Dat ging allemaal heel makkelijk en vanzelfsprekend, het voelde meteen weer vertrouwd. Hopelijk gaan we samen nieuwe successen beleven, in het mooiste geval natuurlijk zondag al hier in Oostenrijk.
Volg mij ook via Twitter en Instagram
Het Iers Open en vooral het BMW PGA Championship, twee grote toernooien, hebben niet gebracht waar ik op hoopte.
Een bijzondere week in Zwitserland met een heel slecht begin donderdagochtend maar uiteindelijk een mooie zesde plaats op zondag.
In de Czech Masters speelde ik weer niet slecht, maar het is nog steeds wachten op mijn eerste top 10 van het seizoen.