Elf jaar achtereen heb ik me geplaatst voor het DP World Tour Championship, de seizoenfinale van de European Tour. Aan die mooie reeks is helaas een einde gekomen. Met een 89ste plaats op de Race to Dubai bleef ik ver van de benodigde plek in de top-50. Als ik mijn golfjaar in een paar woorden moet samenvatten, dan zeg ik "heel erg lastig". Ik heb eigenlijk voornamelijk tegen mezelf gevochten, voortdurend lopen aanmodderen. Aan het begin van het jaar moest ik een spuit in mijn schouder laten zetten vanwege een blessure, in mei begonnen de darmklachten. Daarna ben ik geen moment echt fit geweest. Vorige maand ben ik nog naar het ziekenhuis gegaan omdat ik pijn bleef houden. Dat bleek te komen van littekenweefsel dat verkleefd is aan de buikwand. Ik vind het nooit fijn om te praten over blessures, het lijkt snel of je zoekt naar excuses, maar de realiteit is dat ik tot een paar weken terug niet de trainingsuren kom maken die ik wilde en dat merk je aan je spel.
Positief
Het goede nieuws is dat ik me nu weer echt goed voel. De pijn is weg, er zijn geen belemmeringen meer om net zo veel te trainen als ik wil. Daarom kijk ik heel positief naar het nieuwe seizoen dat volgende week al weer begint. Ik sla dat eerste toernooi, het Joburg Open, over maar speel de weken erna wel het Zuid-Afrikaans Open en het Alfred Dunhill Championship. Dat zijn niet de grootste toernooien, maar ik speel ze omdat ik graag in Zuid-Afrika kom en ik vind de banen goed en leuk. Ik hoop in Zuid-Afrika uiteraard meteen een goede start te maken en de basis te leggen voor een mooi seizoen. Na Zuid-Afrika heb ik een paar weken om te trainen tot aan het volgende toernooi in Abu Dhabi dat 20 januari begint. Ik blijf zoals altijd aan wat technische dingetjes werken, het korte spel moet in ieder geval beter. De focus blijft vooral op fysiek, want als ik lichamelijk top ben weet ik dat de goede resultaten weer zullen komen.
Volg mij ook op Twitter en Instagram
