Natuurlijk was de teleurstelling groot na het missen van de cut in het Dutch Open. Spelen in eigen land is altijd speciaal, de baan van Bernardus Golf lag er geweldig bij, de zon scheen, de toeschouwers zorgden voor een geweldige sfeer, maar qua spel was het bij mij gewoon niet goed genoeg. Ik heb vooral tegen mezelf lopen vechten, ben blijven knokken tot de laatste slag maar het was het twee dagen lang allemaal net niet.
Topbaan
De cut missen is altijd vervelend, in het Dutch Open doet het extra pijn. Ik voelde de steun van het thuispubliek en dan wil je zo graag goed spelen, maar het lukte niet. De eerste ronde kwam ik tot 72 slagen, gelijk par, niet wat je wilt maar ook nog geen man overboord. Omdat de omstandigheden vrijdag ook ideaal waren, wist ik natuurlijk dat ik zeker onder par moest scoren om het weekend te halen. Ik maakte in die tweede ronde een dubbel-bogey op de lastige tweede hole en daarna kwam ik niet verder dan weer 72 slagen en dat bleek twee slagen teveel om de cut te overleven. Winnaar Kristoffer Broberg eindigde op een heel mooie score van -23, maar geloof me, als je spel niet top is dan speelt Bernardus echt lastig, ook zonder wind. Ik maakte foutjes, en die worden dan hard afgestraft en zo hoort het ook op een topbaan. Het was mooi en heel erg terecht dat alle spelers vol lof waren over Bernardus Golf, over de baan, de oefenfaciliteiten en de organisatie, alles was perfect geregeld.
Doorgaan
Mijn spel was dus allesbehalve top, en fysiek merkte ik ook dat ik nog zeker niet op het niveau ben waar ik moet zijn. Het hele jaar is het eigenlijk al kwakkelen, met eerst een schouderblessure en toen dat gedoe met mijn maag. Het Dutch Open was mijn derde toernooi in drie weken tijd en dat voelde ik, het lichaam wilde niet echt meer meewerken. Het is niet zoeken naar een excuus, het is gewoon hoe het is, en ik zal er mee moeten dealen en hard aan mijn conditie blijven werken om sterker te worden.
Deze week de Ryder Cup, natuurlijk ga ik kijken en hoop ik dat Europa wint. Ik ga me vooral voorbereiden op de Dunhill Links, de week na de Ryder Cup. De cut missen op Bernardus was een grote tegenvaller, maar als profgolfer moet je teleurstellingen snel kunnen verwerken en weer vol vertrouwen doorgaan, anders ga je het niet jaren volhouden op de Tour.
Volg mij ook op twitter en instagram.
