Van Schots Open naar The Open
Van Schots Open naar The Open
Het was een mooie meevaller toen ik vorige week zondag bericht kreeg dat ik een invitatie had ontvangen voor het Schots Open. De eerste ronde op The Renaissance Club sloeg ik de bal heel goed maar was het op de greens onvoldoende. De tweede en de derde ronde waren prima, 67-68, en dan hoop je de laatste dag nog te kunnen stijgen. Dat lukte helaas niet. Na tien holes stond ik op -7 en leek een plek in de top-20 haalbaar. Maar de laatste acht holes in heel harde wind speelden ontzettend lastig. Op hole 2, ik was op 10 gestart, maak ik een dubbel. Die deed pijn. Bogey was acceptabel geweest, maar de dubbel zette een negatieve spiraal in.
De laatste holes liep het niet lekker en bij een paar liggingen zat het ook gewoon net tegen. Uiteindelijk een ronde 73 en een gedeelde 54ste plaats. Niet wat je wil, maar het was met het oog op het Brits Open, The Open zoals je eigenlijk moet zeggen, belangrijk om vier ronden te kunnen spelen. The Renaissance Club is geen puur linksgolf maar het komt wel erg in de buurt dus het was een goede voorbereiding op The Open. Ik was vroeger nooit z'n fan van linksgolf maar ben het steeds meer gaan waarderen. Ik begin donderdag op Royal Liverpool, ook wel Hoylake genoemd, aan mijn negende Brits Open. In 2014 bij het laatste Open Championship op Hoylake was ik er ook bij en toen miste ik de cut. Dit jaar wil ik in ieder geval de cut zien te halen en als dat lukt is er hopelijk nog veel meer mogelijk.
Het Schots Open en The Open hebben met twee gemiste cuts niet gebracht waarop ik had gehoopt. Vooral de putter liet me in de steek.
De week begon heel mooi met de positieve uitkomst van de rechtszaak tegen NOC*NSF, maar ik merkte wel dat de energie en de focus daardoor minder waren in het BMW International Open.
Een vijftiende plaats in het KLM Open is een redelijk resultaat, maar wat mij vooral zal bijblijven was de steun van het publiek.