Ik eindigde het Spaans Open met een eagle op 18, dat was natuurlijk een mooie opsteker ook omdat geen enkele andere speler in de laatste ronde op die korte par-4 een eagle liet noteren. Om de green in één keer te halen moest ik mijn driver echt uit mijn tenen slaan, ik viel bijna om. Maar de bal kwam wel op de green en ik wist de putt van een meter of vijftien te holen.
Ik had op Club de Campo Villa de Madrid van tee tot green zeker niet mijn beste spel. De timing was er niet, dat heb je helaas soms. Daarom miste ik veel fairways en greens, maar mijn korte spel hield me op de been. Rond de greens was het heel goed, veel up & downs voor par en ik holede een bal uit de bunker en een keer een pitch van een kleine dertig meter, dat helpt natuurlijk. Het putten was ook vier dagen sterk. Uiteindelijk eindig ik op -11 en op de gedeelde twintigste plaats. Het gevoel in de swing was er dus niet, al moet ik zeggen dat het zondag op de tweede negen al wel beter voelde. En die pomper van de tee op hole 18 was een lekkere afsluiter.
Komende week de Andalucia Masters, niet op Valderrama maar op Real Club de Golf Sotogrande. In mijn amateurtijd heb ik daar toernooien gespeeld en toen vond ik het een heel goede baan. De week erna is de Qatar Masters, waarschijnlijk speel ik dat toernooi niet. Het seizoen eindigt dan in november met de Nedbank Golf Challenge in Zuid-Afrika en het slottoernooi in Dubai.
Als je de kans hebt om een toernooi te winnen maar slecht eindigt is dat heel teleurstellend, maar ik heb hoge verwachtingen voor 2025.
Helaas geen slottoernooi voor mij in Dubai na een seizoen waarin ik vaak wel twee of drie goede ronden in een toernooi heb gespeeld, maar slechts heel zelden vier.
In het Frans Open was geen onderdeel van mijn spel echt goed en op een lastige baan ga je dan ruim de cut missen.