Het seizoen beginnen in Dubai is altijd prettig. Het weer is er natuurlijk geweldig in deze tijd van het jaar, ideale omstandigheden om te trainen en te spelen. In de Dubai Invitational speelde ik goed van tee tot maar op de greens liet ik veel kansen onbenut. Een veertiende plaats in het eerste toernooi van het jaar was hoe dan ook een prima resultaat.
Afgelopen week in de Dubai Desert Classic was het min of meer hetzelfde verhaal. Vooral de eerste drie dagen kreeg ik de putts van een meter of drie, vier er steeds net niet in. En putts van die afstand moet je wel maken om echt laag te kunnen gaan. De laatste negen holes zondag speelde ik heel sterk en toen wist ik wel putts te holen. Vooral met birdies op 11 en 15, twee lastige par-3 holes deed ik goede zaken. Op zondag was het lastig scoren op de harde greens en met een ronde 68 steeg ik dertig plekken naar de gedeelde 21steplaats. In een Rolex Series toernooi geen slecht resultaat, vooral ook omdat de baan van de Emirates GC mij niet echt ligt.
Nu een week thuis, lekker veel tijd doorbrengen met mijn zoon Dex en natuurlijk ook gewoon hard trainen. Ik zal vooral aandacht besteden aan het putten want dat was in de laatste periode van het vorige seizoen ook al niet best. Ik ga sowieso langs bij mijn putt-coach Rob Mouwen, ik heb het gevoel dat er echt iets anders moet maar misschien blijkt het allemaal erg mee te vallen en gaat het om kleine dingen. Volgende week in ieder geval weer terug op Tour voor het Bahrain Championship.
Het Iers Open en vooral het BMW PGA Championship, twee grote toernooien, hebben niet gebracht waar ik op hoopte.
Een bijzondere week in Zwitserland met een heel slecht begin donderdagochtend maar uiteindelijk een mooie zesde plaats op zondag.
In de Czech Masters speelde ik weer niet slecht, maar het is nog steeds wachten op mijn eerste top 10 van het seizoen.