Als ik een toernooi speel met een blessure of een ander ongemak houd ik dat in principe altijd stil, als je besluit op de eerste tee te verschijnen moet je vervolgens geen excuses zoeken vind ik. Maar wat mij ruim een week geleden overkwam wil ik toch wel met jullie delen, want dat was namelijk best heftig. Ik reed met mijn scooter door Rotterdam toen ik werd geschept door een auto. Een Fransman bleek mij totaal niet gezien te hebben en ik knalde hard onderuit. De schade: pijn aan mijn knie, elleboog en flink wat serieuze schaafwonden. Niet fijn, maar achteraf heb ik veel geluk gehad en ben ik met de schrik vrijgekomen, het had heel wat slechter kunnen aflopen.
Weekend
De eerste paar dagen kon ik nauwelijks lopen, daarna ging het steeds wat beter maar in de aanloop naar het Soudal Open op Rinkven bij Antwerpen heb ik heel weinig kunnen doen. Dinsdag op Rinkven heb ik wel goed kunnen trainen met mijn coaches Jamie Gough en Rob Mouwen. Ik had nog steeds wat last van mijn knie en enkel, maar het voelde goed genoeg om te kunnen spelen. De eerste ronde maak ik gelijk par, vooral drie 3-putts waren duur. De tweede ronde speelde ik beter, maar twee matige ijzers op par-3 holes deden me de das om. Eindigen met drie birdies op rij voor een totaal van -2 bleek net niet genoeg om het weekend te kunnen spelen.
Herstel
Jammer, maar na de tweede ronde merkte ik dat mijn rug weer helemaal vast zat. Het komt daarom niet slecht dat ik eerder al had besloten komende week niet in Duitsland te spelen. Ik ga nu zorgen dat ik helemaal herstel en dan hoop ik 6 juni weer pijnvrij en goed voorbereid aan de start te verschijnen in Zweden. Mijn scooter, ook al gaat ‘ie niet harder dan 25 kilometer per uur, laat ik voorlopig maar even staan denk ik...
