26 april 2019
26 april 2019
Ik heb het mezelf onnodig moeilijk gemaakt in de tweede ronde van de Tropheé Hassan II. Mijn swing voelde een stuk beter dan gisteren, maar op hole 17 en 18, ik was gestart op 10, lever ik zomaar drie slagen in. Op 17, een korte par-4, sla ik een goede 3-wood die op de green een ongelukkige stuit krijgt en het water in gaat. Dat was pech, maar de dubbel op de par-5 18de was mijn eigen fout. Ik sloeg een goede drive en ging met twee voor de green. Mijn bal raakte een tak, sprong weg waarna ik moest terugspelen naar de fairway, Vervolgens in de bunker en drie putts er achteraan. Dan geef je dus op een hole met birdiekansen twee slagen weg, dat mag niet gebeuren natuurlijk.
Op de resterende negen holes maakte ik alleen maar pars. Dat was in de wind op deze moeilijke baan zeker niet slecht, maar jammer genoeg miste ik een paar korte putts. Op mijn laatste hole, de par-3 negende, sloeg ik een heel mooi ijzer op anderhalve meter, maar die putt voor birdie miste ik helaas ook. Vandaag had ik in totaal 32 putts, de greens zijn groot en flink geonduleerd en dus lastig, maar dan nog is 32 te veel natuurlijk. Mijn swing voelde gelukkig weer bijna vertrouwd, als ik nu ook nog wat meer putts weet te holen dan zit er nog een mooi resultaat in want iedereen heeft het moeilijk op deze baan.
Met een sterk slot ben ik op een prima elfde plaats geëindigd in de Porsche Singapore Classic.
Tijdens de twee toernooien in Zuid-Afrika was mijn vorm allesbehalve top maar ik zie nu wel weer progressie en heb alle vertrouwen voor de volgende toernooien.
Na een slechte week in Bahrein met de nodige ongemakken speelde ik een stuk beter in Qatar maar het einde stemde me niet tevreden.