25 oktober 2020
25 oktober 2020
Als je in vier dagen Italiaans Open 22 birdies maakt en een eagle is dat gewoon goed, maar ik maakte in de laatste ronde ook een paar heel dure en domme fouten. Daarom baalde ik stevig toen ik mijn scorekaart moest ondertekenen. Ik begon de laatste ronde goed, par op de eerste twee holes en daarna birdies op hole 3 en 4. Hole 5 was een lange par-3, daar sloeg ik mijn bal in het water. Een mislukte chip er achteraan en voor je het weet staat er een triple bogey 6 op de kaart. Dat was heel zuur natuurlijk, maar ik kwam meteen goed terug met een eagle op hole 6. Op hole 8 maak ik nog wel een bogey, maar daarna ging het echt lopen. Birdies op 9, 10, 11, 13 en 16. Na een par op 17 lag ik met twee prima slagen links van de green op de par-5 achttiende. Mijn eerste chip in het hogere gras mislukte compleet, met de tweede ging de bal meters voorbij de hole en ik besluit het toernooi daardoor met een bogey. Voor mijn gevoel geef ik op hole 18 eigenlijk twee slagen weg. Uiteindelijk een ronde 68 en met -16 een gedeelde tiende plaats. Heel frustrerend, want er was veel meer mogelijk. Rond de greens moet het beter, maar mijn spel is momenteel gewoon goed genoeg voor een topresultaat. Hopelijk lukt dat volgende week wel als ik op Aphrodite Hills het Cyprus Open speel.
Het Schots Open en The Open hebben met twee gemiste cuts niet gebracht waarop ik had gehoopt. Vooral de putter liet me in de steek.
De week begon heel mooi met de positieve uitkomst van de rechtszaak tegen NOC*NSF, maar ik merkte wel dat de energie en de focus daardoor minder waren in het BMW International Open.
Een vijftiende plaats in het KLM Open is een redelijk resultaat, maar wat mij vooral zal bijblijven was de steun van het publiek.